Πλαστικά Δάπεδα - Σύγκριση PVC & Linoleum
Το PVC (polyvinyl chloride) είναι συνθετικό πλαστικό πολυμερές και με τη σημερινή μορφή του για πρώτη φορά φτιάχτηκε πριν από 100 χρόνια περίπου. Η παραγωγή του ξεκίνησε το 1930 στην Γερμανία και στην Αμερική.
Το εύκαμπτο πλαστικό δάπεδο PVC (PVC flooring) είναι σχετικά καινούργιο προϊόν που δημιουργήθηκε μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρησιμοποιείται ευρύτατα πλέον για δάπεδο σε χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος, όπως σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε επαγγελματικούς χώρους, όπως καταστήματα, γραφεία και γενικά όπου συνδυάζεται ευκολία συντήρησης, αντοχή, μη ανάπτυξη μικροοργανισμών με λογικά χαμηλό κόστος.
Σχετικά με τη μη ανάπτυξη μικροοργανισμών: Τα ιατρικά προϊόντα που είναι κατασκευασμένα από PVC είναι πολύ αποτελεσματικότερα και κοστίζουν πολύ λιγότερο από άλλα υλικά, εκπληρώνοντας όλες τις προδιαγραφές υγιεινής.
Τα πλεονεκτήματα των PVC πλαστικών δαπέδων είναι και άλλα, όπως μακροζωία, πάρα πολύ καλή συμπεριφορά στη φωτιά, πρακτικά ανεπηρέαστο από την υγρασία και δυνατότητα ανακύκλωσης.
Στην αγορά έχουν επικρατήσει διάφορες ονομασίες που τελικά σημαίνουν περίπου το ίδιο, όπως: vinyl, βινυλικό δάπεδο, δάπεδο PVC, πλαστικό δάπεδο.
Οι μόνες πραγματικές διαφορές που τα ξεχωρίζουν είναι αν το πλαστικό δάπεδο διατίθεται σε ρολό ή σε πλακάκι και αν είναι ομογενές (μονοπαγούς υφής - συνήθως 2mm), δηλαδή ίδιο σε όλο το πάχος του ή ετερογενές δηλαδή η επιφάνεια με το σχέδιο που λέγεται επιφάνεια φθοράς και το υπόλοιπο από μαλακότερο και πιο εύκαμπτο υλικό (υπόστρωμα).
Τυπικά όσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια φθοράς τόσο ανθεκτικότερη η ποιότητα. Και ενώ στα ομογενή το πάχος είναι συνήθως 2mm, στα ετερογενή τα πάχη ποικίλουν από 1mm σε οικονομικές ποιότητες έως και 10mm στα αθλητικά δάπεδα. Στα επαγγελματικά πλαστικά δάπεδα το τυπικό είναι 2-3mm για τα ρολά και 2-5mm για τα πλακάκια. Τα πλαστικά δάπεδα / PVC τοποθετούνται γενικά εύκολα με κόλλα αλλά και πολλές φορές χωρίς κόλλα. Είναι εύκαμπτα κάτι που κάνει την τοποθέτηση εύκολη.
Το linoleum φτιάχνεται από ένα μείγμα οξειδωμένου λινελαίου, γέμισμα από σκόνη φελλού και τρίμματα ξύλου, πάνω σε υπόστρωμα από γιούτα. Αυτή η σύνθεση βασισμένη κυρίως σε φυσικά στοιχεία χρησιμοποιείται ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα για παρασκευή δαπέδων linoleum, τομέας της αγοράς τον οποίο το linoleum μονοπωλούσε έως τη δεκαετία του 1950 και την τότε ανάπτυξη των πλαστικών δαπέδων που πλέον προσφέρουν καλύτερες λύσεις.
Το κυριότερο μειονέκτημα του linoleum είναι η ευαισθησία στο νερό που οφείλεται βέβαια στα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένο. Λόγω αυτής της υδροφιλίας του πρέπει να κολληθεί με ιδιαίτερη επιμέλεια για να μην έχει συστολές και διαστολές. Η τοποθέτηση του linoleum δεν είναι εύκολη λόγω της σκληρότητας και ταυτόχρονα ευθραυστότητας του.
Το linoleum επειδή είναι πολύ σκληρό και τοποθετείται πάντα με κόλλα είναι δύσκολο να ανακυκλωθεί μηχανικά. Οι εταιρίες προσπαθούν σχετικά όχι όμως με απόλυτη επιτυχία ακόμη. Το PVC είναι θερμοπλαστικό και ανακυκλώνεται ευκολότερα.