Πλαστικά Δάπεδα Νοσοκομείων - Πληροφορίες

Τα νοσοκομεία είναι ένας χώρος υψηλού υγειονομικού ενδιαφέροντος και συγκεκριμένων απαιτήσεων υγιεινής. Το δάπεδο τους πρέπει να έχει καλή εμφάνιση, μεγάλη αντοχή, να καθαρίζεται εύκολα και να μην έχει εστίες ανάπτυξης μικροβίων. Η καλύτερη επιλογή που έχει πια επικρατήσει, χωρίς ανταγωνισμό, είναι το κατάλληλο πλαστικό δάπεδο που να προσφέρει έναν ιδανικό καθαρό χώρο για τους ασθενείς στο νοσοκομείο.

Τα νοσοκομεία έχουν πολύ βαριά χρήση και καθημερινή διέλευση εκατοντάδων ανθρώπων, τροχήλατων αμαξιδίων και φορείων. Η χρήση αυτή είναι πολύ επίπονη για το δάπεδο. Έτσι, το πλαστικό δάπεδο θα πρέπει να έχει την προδιαγραφή "Κατηγορία 34 - βαρύ επαγγελματικό", να αντέχει σε καρέκλες με ροδάκια και να είναι αντιστατικό (<2kV). Επίσης, πρέπει να είναι προγυαλισμένο (λέγεται επεξεργασία PUR) από το εργοστάσιο και να έχει κατάλληλη επιφάνεια η οποία να μην απορροφά το λέρωμα. Αντίθετα, αυτό να μένει πάνω από την επιφάνεια για να μπορέσει να σφουγγαριστεί εύκολα και αποτελεσματικά. Συνήθως επιλέγονται ομογενή στην κατασκευή τους πλαστικά δάπεδα κάτι που βοηθάει και στον υγειονομικό τρόπο τοποθέτησης που αναφέρεται παρακάτω.

Ένα πλαστικό δάπεδο νοσοκομείων με επεξεργασία επιφάνειας PUR ελαχιστοποιεί τις ανάγκες συντήρησης, σε ένα περιοδικό γυάλισμα κάθε μερικά χρόνια. Άλλη ακόμα καλύτερη επιλογή, κάπως ακριβότερη, είναι το πλαστικό δάπεδο με επεξεργασία IQ σε όλη του τη μάζα κάνοντας το να μένει γυαλισμένο πάντα με ένα απλό ελαφρύ τρίψιμο.

Στα νοσοκομεία, αλλά και σε άλλους χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος, δεν επιτρέπεται να υπάρχει το ίσως ασήμαντο, αλλά υπαρκτό, κενό ανάμεσα στα διαδοχικά φύλα του πλαστικού δαπέδου, καθώς μπορεί να αποτελέσει εστία ανάπτυξης μικροβίων. Αυτό που γίνεται λοιπόν κατά την τοποθέτηση πλαστικών δαπέδων σε νοσοκομεία, είναι ότι αφού ο τεχνίτης τοποθετήσει τα φύλα φάρδους 2m, το ένα δίπλα στο άλλο, στη συνέχεια με ειδικό εργαλείο (φρέζα) περνάει και ανοίγει ένα μικρό αυλάκι 2-3mm, κόβοντας λίγο τις άκρες του κάθε ρολού. Στη συνέχεια, με άλλο εργαλείο αρμοκόλλησης ρίχνει χυτό πλαστικό κορδόνι, το οποίο στερεοποιούμενο σφραγίζει το αυλάκι. Όταν κρυώσει το κορδόνι αρμοκόλλησης ο τεχνίτης ξυρίζει την περίσσιά του και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τα διαφορετικά φύλλα πλαστικού δαπέδου γίνονται πλέον ένα σώμα, χωρίς να υπάρχει ανάμεσά τους κανένα έστω και παραμικρό κενό.

Για να ολοκληρωθεί το υγειονομικό δάπεδο πρέπει στην άκρη που τελειώνει στον τοίχο να διαμορφωθεί ένα σοβατεπί για τελείωμα, πάλι για λόγους υγειονομικού ενδιαφέροντος. Έτσι, δάπεδο και σοβατεπί θα είναι πλέον ένα σώμα, το οποίο θα καθαρίζεται εύκολα και αποτελεσματικά.

Όπως και στην περίπτωση των αρμών, πρέπει να φροντίσουμε κατά την τοποθέτηση πλαστικού δαπέδου για σοβατεπί, να μην υπάρχουν εστίες ανάπτυξης μικροβίων. Και στο σοβατεπί, αντί να μπει ξεχωριστό κομμάτι, γίνεται με διαμόρφωση του ίδιου δαπέδου, δηλαδή στρίβει με καμπύλη το ίδιο το δάπεδο για 10cm περίπου πάνω στον τοίχο. Αυτό επιτυγχάνεται με μία βάση υποστήριξης που λέγεται διαμορφωτής και μπαίνει στη γωνία ένωσης του δαπέδου με τον τοίχο ώστε να βοηθήσει το πλαστικό δάπεδο να καμπυλώσει. Στο πάνω μέρος του σοβατεπί που δημιουργείται, τοποθετείται ένα μικρό τελείωμα που λέγεται καπελάκι.

Ο τρόπος τοποθέτησης με κορδόνια αρμοκόλλησης στις ενώσεις και διαμόρφωση σοβατεπί από το ίδιο υλικό, είναι που κάνει το δάπεδο κατάλληλο για χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος και όχι το ίδιο το δάπεδο. Όλες οι ποιότητες που μπορούν να τοποθετηθούν όπως παραπάνω δηλαδή με αρμοκόλληση, είναι κατάλληλες. Αυτό μπορεί να γίνει σε όλα τα ομογενή πλαστικά δάπεδα αλλά και στα ετερογενή με επιφάνεια φθοράς >0,50mm.